MudMasters weekend: Season warmup

Vorig weekend was het dan eindelijk zover: De start het het OCR seizoen met de MudMasters in de Haarlemmermeer. Ik was erbij toen de hype begon in 2012 en heb met dit event wel een band en ik voel me iedere editie ook bijna verplicht om mee te doen.

De liefde voor deze sport is namelijk met dit event begonnen. De eerste keer dat ik deze meeliep was de 12K de maximale afstand; er is wat dat betreft tegenwoordig wat meer uitdaging te vinden. Wat niet veranderd is: Ik liep die eerste wedstrijd toen al in een kilt.

Maar de band met deze wedstrijd komt natuurlijk ook doordat het een thuiswedstrijd is. Vaste toeschouwers en supporters zijn Judith, m'n broer Jos en m'n schoonvader Fons die elk jaar de moeite nemen om me aan te moedigen. Maar ook andere mensen die ik ken van de muziek, sport of van andere dingen kom ik vaak langs de kant tegen en dat geeft altijd weer een extra boost als je het even zwaar hebt.

Dit keer heb ik in verband met de voorbereiding voor het WK gekozen om twee keer de 18K te lopen. Op Zaterdag de 18K in het wedstrijdvak en op Zondag met m'n sportvriendjes van de Outdoorfitnessclub. Op Zaterdag liep ik samen met Edwin; een goeie vriend van mij waarmee ik af en toe eens samen mee hardloop maar zelf heeft hij nooit een obstakelrun gedaan. Voor hem dus dit keer de vuurdoop en die heeft hij kan ik alvast verklappen glansrijk doorstaan. Aangezien Edwin een veel betere hardloper is als ik kan hij mooi fungeren als haas en hoop ik dat ik dat tempo van hem bij kan houden.

En het tempo zat er vanaf het begin goed in. Wel wat druk de eerste kilometer maar na de eerste muren begint het veld zich te openen en kunnen we de benen uitklappen. De eerste muur was trouwens wel meteen een kleine deceptie omdat die al zo glad was dat ik er alleen niet overheen kon komen, later bij de finish de herkansing en toen lukte het wel. Achteraf vergeten de handschoenen uit te trekken bij die eerste muur dus dat verklaarde het gebrek aan grip.

De eerste 5-6 kilometer kon er redelijk hard gelopen worden maar dat tempo daalde flink toen we bij de slowmo-mud secties aankwamen waar echt flink geploegd moest worden. Ik was blij met de apehang die er even tussendoor kwam zodat ik hangend aan het touw een beetje op adem kon komen.Na 8-9 kilometer hadden we de ergste modder achter de rug maar konden niet meer in het tempo van de eerste kilometers komen. Bij de monkeycage hoorde ik Judith zeggen dat er maar 30 man waren die tot nu toe dat obstakel gered hadden. Daar moest ik ff om slikken want dat zijn dingen die je niet wil horen als je nog aan zo'n obstakel moet beginnen. Monkeycage is een soort Platinum rig met ringen touwen en bars waar het puur op armkracht en techniek aankomt. En laat het nu precies dat zijn waar ik de afgelopen maanden zo hard voor getraind heb. Hoe mooi is het dan ook als je dan het obstakel haalt, al moest ik vooral in de beginzwaai erg veel strekken om bij de volgende ring te komen. Maar het halen van dit obstakel was voor mij al de winst en bevestiging dat ik met de trainingen op de goede weg ben en het eind van verbetering is nog niet in zicht!

Minpuntjes waren er ook: Het obstakel hanging-out heb ik op twee touwen na net niet gehaald! Baalde ik enorm van want dit is een mooi technisch obstakel waar ik al wel wat voor getraind heb, maar blijkbaar nog niet genoeg. Het ging eigenlijk al fout in het begin waar ik veel armkracht verloor omdat ik de schipperslag niet snel genoeg maakte. Dan haal alle andere obstakels wel en dan is er net die ene die gaat knagen. Ik had gehoopt op een revenge op de Zondag maar toen waren de touwen zo glad dat het zowat niet meer mogelijk was om droog over te steken. Hier valt dus nog wel wat te halen.

Uiteindelijk gefinished op een 49ste plek wat denk ik wel redelijk is maar ik had graag nog willen zien hoe ik het in mijn leeftijdscategorie gedaan heb maar dat kan ik in de uitslagen niet zien. Ik verwacht wel rond de top 5 te zitten daar maar de echte toppers zaten dat weekend natuurlijk in Duitsland bij de Strong Viking want daar was al een kwalificatiemogelijkheid

.

Volgende week is voor mij de eerste gelegenheid tot kwalificatie. Samen met Maarten gaan we voor een doel: Het polsbandje behouden dus alle obstakels halen. Het parkours leent zich niet echt om hard te lopen en door de lange moddersecties behoorlijk blessuregevoelig. Dus alles heel houden en alle obstakels halen is hier het belangrijkst. Als afsluiter wil ik jullie nog het filmpje van de monkeycage op Zondag laten zien; gewoon omdat ie zo leuk is :-) Tot volgende week!