Strong Viking Mud edition Gent

​​Vorig weekend was er de Strong Viking Run in Gent; De eerste run dit seizoen voor mij in het buitenland. Leuk om weer eens naar

een run te gaan waar je het gebied niet van kent. Want in je hoofd ga je vragen stellen zoals: "Is er modder?, zijn er veel hoogtemeters? Zijn het dezelfde obstakels als in Nijmegen en Amsterdam? Verder hadden Maarten en ik de uitdaging om niet alleen de 19K te lopen, maar daarna ook nog een 7K om het lightning bandje te halen. Je krijgt bij de Strong Viking namelijk een rubber armbandje bij elke afstand en als je elke afstand 1 keer loopt in een seizoen krijg je weer een speciaal mooier "Viking" armbandje. Slaat helemaal nergens op dit soort kraaltjes en spiegeltjes maar op een of andere manier ben ik daar toch gevoelig voor en wil je ze toch allemaal hebben.

Na een zeer drukke trainings- en werkweek voelde het lichaam wel wat moe aan om optimaal te presteren hier. Nu was het ook niet echt nodig aangezien de kwalificatie al binnen is dus ik wou deze run wat meer in de comfortzone gaan doen. Maarten dacht daar anders over: Hij had de hele week zich al lopen te verheugen op deze run; had goed gegeten en z'n biertje laten staan om op deze race te gaan knallen. Tijdens het eten bij een hele goeie italiaan in Gent zei ik al dat voor mij knallen er niet echt in zit maar dat ik ga proberen zo lang mogelijk bij hem te blijven totdat het niet meer gaat.

Na het eten (Met toch 2 biertjes) terug naar de B&B om te slapen en alvast de spullen klaar te leggen voor de volgende dag. Mijn host Barbara had voor mij een lekker ontbijt klaarstaan dus na wat broodjes met nutella en wat koffie was ik er klaar voor.

De dag begon al goed: Het parkeren was gratis, iets wat in Nederland blijkbaar niet kan maar in België normaal schijnt te zijn. Aanlopend naar de start zagen we al wat van het parkoers en de bekende obstakels lagen al klaar om overwonnen te worden. Na het ophalen van de startbewijzen loop je dan ook even langs de Varjagen Saga; een obstakel waar Maarten nog een appeltje mee te schillen had.

Laatste kledingdingetjes doen in de verwarmde tent, tassen ingeleverd bij de organisatie en begonnen met de warming-up; dit keer niet in het startvak maar gewoon ernaast zonder heftige squats en andere verzurende oefeningen. Gewoon dribbelen, dynamisch rekken en dan op het laatste moment het vak in.

De start is in Gent hetzelfde zoals bij alle Vikingruns: over de 3 meter muur en dan als eerste obstakel de touwen waar je 4-5 meter omhoog moet klimmen. Daarna meteen door na een stukje lopen naar de modder arena waar er getijgerd en door de trenches gelopen moest worden. Gelukkig was het niet van die zuigende modder; het was allemaal goed te doen maar je bent wel meteen nat en de wind zorgde toch voor wat koude momentjes. De zon verzachtte het af en toe maar doorlopen was wel van belang om warm te blijven. Maarten ging als een speer en ik probeerde hem bij te houden maar hij sloeg al een gat van 50-80 meter bij de trenches dus ik ging mn eigen race lopen maar wel in het tempo wat ik ingezet had bij de start en dat was misschien iets te snel......

Na wat sjouwen met een houten hamer en schild en wat over-and-under's gingen we richting het hamerslaan. Daar zag ik Maarten weer; hij was net bezig terwijl ik even op een plekje moest wachten om dit obstakel te doen. Toen dat gefikst was zag ik -dankzij een sanitaire stop die hij moest maken- Maarten weer dichterbij komen en bij de Hurdels liep ik langzaam op hem in: De diesel in mij was warm en ik merkte dat ik goed in mijn loopritme kwam. Ik sloot weer bij Maarten aan en we hebben de rest van de race ook samen doorgelopen.

En was ging het vanaf dat moment lekker: Monkeybars, Storm the castle, Load carry en meer van de "standaard" obstakels gingen allemaal met twee vingers in de neus en met goed zelfvertrouwen gingen we richting de Gunners struggle, waar je met een losse monkeybar moet "hoppen" over een stuk van een meter of 10. Vorige keer in Nijmegen ging dat bijzonder makkelijk dus ik was niet bang hier te falen...totdat ik de stokken zag waarmee je de klus moest klaren: Die waren een stuk dikker wat veel meer gripkracht vereist en de balken waren erg stroef dus een beetje doorglijden ging niet. Ik hing dus op twee derde stil aan de bar en kreeg hem niet meer van z'n plek. Ik viel eraf en eerste poging mislukt. Maarten deed het slimmer door half erin te springen en meteen door te halen. Ik deed het wat te voorzichtig maar volgde het voorbeeld van Maarten en al kwam ik niet zo ver met m'n sprong, het momentum zat er wel in en met veel explosieve kracht toch het obstakel gehaald. Erg blij dat het lukte want achteraf hoorde ik dat hier vele bandjes gesneuveld waren en dat mensen dus gediskwalificeerd waren. Dit gaf wel weer een boost en we gingen in hetzelfde snelle tempo door.

Op kilometer 15 schoot bij mij plotseling de kramp in beide kuiten en dat was voor mij een teken dat we toch iets te hard gingen. Maarten stopte even, rekte even flink m'n kuiten weer op en gelukkig ging het weer, maar het tempo was er wel een beetje uit bij mij. Ik moest alle zeilen bijzetten om het tempo van Maarten bij te houden. Op dat moment kwam ook nog de voor mij gevreesde dwarsbalk die zo simpel lijkt maar mij grote moeite kost. Tis gewoon een balk op 1,70-1.80 waar je overheen moet klimmen maar op een of andere manier krijg ik dat niet (altijd) voor mekaar. De eerste ging goed maar bij de tweede had ik al twee pogingen verspeeld totdat de official zei dat ik de zijkanten mocht gebruiken. Daar kan ik dan even mijn voet tegenaan zetten en dan wordt het een heel stuk makkelijker. Dus dankzij deze soepele official heb ik m'n bandje weten te behouden.

​Gelukkig was het einde bijna in zicht: de kuiten zaten goed vol en ik was er eigenlijk wel een beetje klaar mee. Het enige wat nog gedaan moest worden was de Cold guy (het water in en drie keer kopje onder een balk door) en de bevreesde Varjagen saga.

Maarten ging voor me en de eerste muur en "dragon's back" gingen goed maar hij greep mis bij de monkeybar en viel eraf. Overnieuw beginnen dus. Ik ging door en de monkeybars en de ringen gingen vrij soepel maar moest wel even diep ademhalen voor het pegboard. De kilt die door het water zwaar was geworden heb ik even afgegooid en begon rustig aan de laatste hindernis. Kwestie van gripkracht, rustig blijven en goed concentreren zodat elke prikpoging met het pegje raak is. Ik prikte een keer mis maar kon goed herstellen. Was op driekwart en besloot met een zwaaibeweging met afsprong het obstakel af te maken. En het lukte! Meteen omgedraaid en gekeken hoever Maarten was; Die hing net weer aan de monkeybars met armen en benen om zoveel mogelijk kracht te sparen voor het Pegboard waar hij de vorige keer net tekort kwam. Door zijn lengte kon ie al vanaf het startpunt ver komen en heel beheerst haalde hij de overkant. Allebei dus bandjes behouden! Eindsprint naar de finish en uiteindelijk in een mooie tijd van 2:14 gefinished! Voor mij goed voor een 3de plaats in mijn leeftijdscategorie en voor Maarten (die in een andere categorie valt) een 7de plek! Wederom genoeg voor kwalificatie dus met de bandjes om de pols gingen we nog even 7K uitlopen voor het Lightning bandje. Hierbij heb ik mede door de kou en ook een beetje eigenwijs doorlopen een lichte blessure opgelopen aan m'n knie. Inmiddels na een paar dagen rust is dat gelukkig weer over en kunnen we ons voorbereiden op de volgende Strong Viking run in Frankfurt! Doel zal daar heel blijven worden en uiteraard weer proberen alle obstakels te halen!